وجود تخیلی

                                                                                                                                         به نام خدای خالق طبیعت 

رودی زیبا کنار طبیعتی زیبا آن ها از هم دیگر جدا نمی شوندبلکه تا عمر دارند پیش هم می مانند. رودی که صدای شر شرش تا صد قدم دیگرهم می رسد ولی چه فایده مگر کسی به آن محل می گذارد.سبزه ها سبز و سبز تر می شود درخت ها رشد بیشتری می کنندوگنجشک ها روی درخت ها لانه می کنند و صدای جیک جیک جوجه ها می آید.آن چیست؟ آهان،یک خانه درختی زیبا.آفرینش های خداوند واقعا زیباست. اما خانه درختی را انسان درست می کند. این خانه از کیست.

کسی دراینجا زندگی می کند؟

:بله

-صدای کیست؟

-من وجودتم.

-کی اینجا زندگی می کنه؟

-تو.

-من!

-بله. تو درآینده می فهمی که به دنیای طبیعت تعلق داری .

-یعنی طبیعت  گراهستم.

-نه! توفقط بازی می کنی و برمی گردی پیش مامان بابات.

چندثانیه سکوت حکم فرما شد؛بعد بابام رو جلوم دیدم. 

وجود تخیلی من  بابام بود.خخخخخ